Biz insana, anne babasına en güzel bir biçimde davranmasını emrettik (Ankebut/8, Lokman/14)
_________________________________________________

Anne

Islak solukların vuslat muştusu
Eser burcu burcu öp beni anne
İffet deryasından nergis kokusu
Şükür sağnak sağnak öp beni anne
Vuslat kokusunun şuh ahengiyle
Ölümsüz güftenin ana rengiyle

Sen bebek bakışlım sen solmayan gül
Sende cennet anne buyurdu Resûl
Düşündüm sabrını bu ne tahammül
Sabır üfül üfül öp beni anne
Belki de bir mücrim bahtı karayım
Azıcık nefeslen yüzüm süreyim

Her seher yüzünde nur hilallenir
Efkârlı nağmende şefkat tüllenir
Fecir şaha kalkar sema güllenir
Zikir perde perde öp beni anne
Duâ fersah fersah gelir dengiyle
Annelik hakkıyla kul mihengiyle

Ruhumun bahçesi gönlümün gülü
Hakk’ın emaneti sevdamın tülü
Yaşmağı zümrütten vefa örtülü
Tekbir beste beste öp beni anne
Titrek bakışınla dur yalvarayım
Bin sırtıma anne O’na varayım

Ömer Ekinci Micingirt



Korkuyorum Ana

Çoraplarını giydiriyorum cennetliklerine
gözlüklerini ilaçlarını terliklerini
asıyorum kuyumcunun
eşantiyon çantasına

Kâr etmiyor ne söylesem anama
gözleri solgun bakışı ağlamaklı
duvarlar tutacağı omuzum bastonu
öylesine yürüyor
tevekküle yaslanarak

Yüzünü yüzüme dikiyor bulut gibi arada
ıslatıyor duygularımı ve
usulca kaçıyorum
gözlerinden

Anam böyle miydi hâlbuki
kaybolabilsem yüreğinde alabildiğince
âh anam hislerimin
cankurtaranı hadis-i şerifin
müjdeli ziyneti

Sen hüzünlerimin gül kokan yamacı
dilim varmıyor ötesine bebek bakışlım, duâ pınarım
korkuyorum ana âniden hoşçakal diyeceğinden
seccadenin öksüzlüğü korkutuyor
yokluğundan korkuyorum
anam

Ömer Ekinci Micingirt



Uyuyamadım

Hüzünleriyim ben adımlarımın
Hayat bana belki geçmeyen zaman
Birkaç sözcük şifa dilime derman
Saadeti değilim bütün varımın
Hüzünleriyim ben adımlarımın

Anam ve gözyaşı uyuyamadım
Gece hep burkulan yara ve sızı
Çaldı sessizlikler maceramızı
Akşamdan sabaha hüznü yamadım
Anam ve gözyaşı uyuyamadım

Ömer Ekinci Micingirt

______________________________________

Anamın Gözyaşları

Seksenlik gücenişi titretiyor bu sefer
Tespihin taneleri ebâbil’in taşları
Kimse takdir edemez derdi Eyüp’ten beter
Döner evin içinde kavrulur gözyaşları

Yorgun ıstırapları suskunluğuna yazdım
Dertli yazgılarıyla itidalden ayrılmaz
İhtiyarlık içinde kalbi koruyamazdım
Mütevâzı yakarış müstâkimden ayrılmaz

Sükûnetle bakıştık takva tevekkülü tam
Yaş vardı yaşmağında tertemiz hakikatli
Hayatımın lambası yumuşak huylu anam
Bir şeyler söylüyordu derin sözler dikkatli

Ömer Ekinci Micingirt



Kadın

Rikkat ana evlat bacı sırdaş yâr
“Gelincik çiçeği” müjdeye mazhar
Şefkat hazinesi iffet setidir
“Kadınlar Allah’ın emanetidir”

Ömer Ekinci Micingirt



Efem

Bebek kokusuyla bakıyor annem
Efsunlu gözlerle bir şeyler sordu
Gül kokan tespihi yanakları nem
Sükuta sığınıp hû hû diyordu

Malum hüzünlerim annemden nişan
Derin bir âh çekti dağları aşan
Annem hep hisseder ben hep perişan
Kederli bir ömür şükrüyle hürdü

Babamı sormayın hafızdır efem
Kur’ânsız bir günü vardır diyemem
Nasihati niyaz ifadesi dem
O bir yıkılmaz bir dağ sonsuz diyardı

Ömer Ekinci Micingirt

Efe: Anadolu’da hafızlıkla ilgili zatlara efe denir..Babam güzel Kurân okuduğu için köylüler efe derlerdi.

Ömer Ekinci Micingirt



Ana

Bir şiir yazdım ana bir de seni düşündüm
Uzun barak havası, aşkın kalbini delen
Çığlık yaka yakaya, bağırdıkça bağırdım
Ben neden böyle ana, neden böyle ben hâlen
Bir şiir yazdım ana birde seni düşündüm
Çığlık yaka yakaya, bağırdıkça bağırdım

Hangi karanlıklarda, kirli yüzler hoş durur
Körlerin aynasında oldum atsız kahraman
Şu şâir sokağına şiir beni koşturur
Oysa elimde kalan bir çürük tahtırevan
Hangi karanlıklarda, kirli yüzler hoş durur
Şu şâir sokağına şiir beni koşturur

Hem bana bakma öyle, sözlerin tutuyorum
Vezin yıkık söz bozuk, yürüyorum kendimce
Ana, ömrüne gurban, sanma unutuyorum
Yaşmağın öpüyorum hayalime gelince
Hem bana bakma öyle, sözlerin tutuyorum
Ana, ömrüne gurban, sanma unutuyorum…

ÖMER EKİNCİ MİCİNGİRT



Ana

Sen yuvamsın sen duamsın sen nefes
Nur yüzü yaşmaklım gelişen kurban
Sen yârımsın sen varımsın sen herkes
Hüzünle yaşını silişen kurban

Sen vatansın sen bayraksın sen toprak
Sen poyrazsın sen güneşsin sen mehtap
Sen seccadem sen imamsın sen mihrap
Şevk ile namazı kılışan kurban

Sen sevgilim sen leylamsın sen bebek
Sende cennet üfül üfül rengârenk
Sen Firdevs’in sen hurisin sen melek
Tefekkür kuşanıp dalışan kurban

Sen zikirsin sen şükürsün sen huzur
Sen ümitsin sen duamsın sen de nur
Sen nezaket sen iffetsin sen sürur
Şefkatin rengine gülüşen kurban

ÖMER EKİNCİ MİCİNGİRT



Ana Sen

Hıçkırıklarımın sebebi sensin
Bendeki leylâ sen aslı’da sensin
Kapıldım poyraza ne dense densin
Yemyeşil yayla sen süslü de sensin

Sen şefkat pınarım dinmez türkümsün
İdrakte pervazım şuûr hırkamsın
Kokun cennet tadı ziynet farkımsın
Ölümsüz sevda sen yaslı da sensin

Seninle her zaman senin hiçinde
Körkütük gibiyim başka biçimde
Kaybetmek tek korkum azap içimde
En büyük varım sen misli de sensin

Bendeki ağrılar sende hep yara
Cennet gölge oldu senli dallara
Uzat ayakların vuslattır yâr’e
Mis kokan hüzün sen hislide sensin

Duâ ötesini kimse bilemez
Senli yazgılarım sensiz gülemez
Aşkım sen sevgi sen sensiz olamaz
En nezih ahenk sen faslı da sensin

Ömer Ekinci Micingirt



İhtiyarlıklar

Gençlik süslü hiledir
Ölüme hamiledir
Ölmez denen varlıklar
Nurlu ihtiyarlıklar

Gezişleri duâ nur
Ne sevimli bir huzur
Efsunlu buğu buğu
Şu anamın soluğu

Duygulandım bin bir renk
Babamda aynı âhenk
Gam kasavet unuttum
Öptüm elinden tuttum

Ömer Ekinci Micingirt



Anam

Yetiş hüsnü niyetle
Her can muhtaç anaya
Kucakladım ümitle
Sığındım o manaya

“Ana gibi yar olmaz”
Niçin, sonsuz aşk gerek
Onsuz cennet verilmez
Üç beş göz yaş dökerek

Hoş eyle der Yaradan
El ele ve diz dize
Cürmüm çıkar karadan
Bırakma nefsimize

Anam yüzü masmavi
Renk renk Firdevs bestesi
Yürüyen bu semavi
Bizim köşkün kubbesi

ÖMER EKİNCİ MİCİNGİRT



Anne Yâr

Hep alnın beş olsun dediyse annem
Değmeyin keyfime efsun boyu hem
Kimse ulaşamaz ondaki aşka
Anne zor sevdadır anne bambaşka

Amelin eş olsun dediyse annem
Vuslattaki sevda çaylardaki dem
Melekler düşemez ondaki aşka
Anne mor sevdadır anne bambaşka

Gözünde yaş olsun dediyse annem
Duâ fısıltısı kırışıklar nem
İdrâk yetişemez ondaki aşka
Anne nur sevdadır anne bambaşka

Helâl’ı hoş olsun dediyse annem
Duydum duyanlara yoktur cehennem
Mecnun Leylâ denmez ondaki aşka
Anne yâr sevdadır anne bambaşka

ÖMER EKİNCİ MİCİNGİRT



Okşa

Ah annecik âh anam
Öldürecek bu sancı
Sarıl nurlu bir tanem
Öp zor günüm ilacı

Gözyaşın çiğ tanesi
Duânın çığlık sesi
Sabrın çilehanesi
Bakışların ne acı

Gün ateş-i sûzan der
Tevekkül say kaç eder
Oğulcuğun derbeder
Okşa başımın tacı

Ömer Ekinci Micingirt



Bizim Kadınlar

Bir başak gibi rengârenk fasıl fasıl
tılsım gibi yüreklere hükmeden
öfkesiz mahzun şefkat pınarı ve aşk inkılâbı
erzurum’da nene hatun yanık kışlada kara fatma
yağmur gibi çisil çisil mücahit yüreklere

Mecnuna leylâ yuvaya eş katığıma aş
elâ maviliklerde hüzün iyi günlere yâren
ağu günlere derman huzurun risalesi
yâr bitimsiz sevda yuvanın pusulası

Ar’da demlenen iffette ıslanan ötenin ahengiyle
bakışları kusursuz kutsalların fevkinde
sadakatten sırması cennetin anahtarı
nezâfet medeniyeti ve " gelincik çiçeği"
bizim kadınlar

Kalbim karım varım yârim gözyaşlarım çığlıklarım
gözleri mühürlüm dinmeyen sızım eskimez kavgam
ambarda eleğim sırtımda yeleğim firdevs’te meleğim

elim yüzüm gülüşüm baharım kışım yazım
ümidim öfkem çoğum azım kızım annem kardeşim
alın yazım duâ pınarım sırdaşım sevgilim
yârdaşım hep bir yanım

Bir de kadınlar var ki bakışları umutsuzluk
tarlada işçi yuvada aşçı sırtında sopa
karnında sıpa küfeler dolusu dert yüklü
ne yavuklu diyeni ne ahbabı ne yâreni
varoşlarda nedametli burjuvada pek heybetli
caddelerde ağlamaklı şafakta namlu gibi
yetiş anam nidâsı
ve peşinde haydutlar

Ah güzelim kadınlar ibrişimden zümrütten
kimi iffetten şalvar kimi yemeni giyer
şefkatiyle yıkayan duasıyla bezeyen
gâh yaşmaklı anadır gâh isimsiz kahraman
bizim kadınlar…

Ömer Ekinci Micingirt



Ana

Gördüm ki tek sadık yârendir ana
Güftesi renk verir iki cihana.

Micingirt



Anam

Hak rızası kalbimdeki tek tasa
Biri gelip günahıma ağlasa
Cennet bize bilmem helâl olur mu
Anaların duaları olmasa

Son güzü karakış ilaçların nem
Ne kadar gözyaşı defnetti annem
Bakışları titrek yaşı silerken
Acımasızların canı cehennem

Şefkat pınarım o dinmez türküm o
İmgesi şiirin şuur hırkam o
Ölümsüz sevdadır bütün anneler
O hem cennet tadı ziynet farkım o

Medine kokusu annemin eli
Efkârla öperim o evin gülü
Öperim her daim geçer efkârım
Ruhum cennet olur Firdevs örgülü

Ömer Ekinci Micingirt



Ah

Seni kime anlatsam, kim ne anlar âh ana!
Öksüz yığınlar hasret şefkat pişen tavana.

Yaratıklar içinde, yeri dolmayacak yâr;
Marifet kokusunu fark edenler bahtiyar.

Ömer Ekinci Micingirt



İBRETLİK DİYALOG - BABA İLE OĞUL

"Baba : Evladım seni çok göresim geldi, nerelerdesin?
Evlat : Baba çok işim var..
—–
Baba : Evladım seni arıyorum, ama ulaşamıyorum.
Evlat : Baba toplantılarım var.
—–
Baba : Evladım seni bugün yemeğe bekliyoruz.
Evlat : Baba arkadaşlarla önceden yaptığımız bir program var.
—–
Baba : Evladım bir sesini duyayım dedim.
Evlat : Babacığım şimdi kapatmak zorundayım, ben seni ararım.
—–
Baba : Evladım seni ne zaman göreceğiz?
Evlat : Baba çok işim var, bir ara uğrarım.
—–
Baba : Evladım dün gece rüyalarıma girdin, iyi misin?
Evlat : İyiyim baba iyiyim.. Şimdi araba kullanıyorum, seni sonra ararım..
—–
Baba : Evladım ne zaman arasam işin var, yoğunsun, seni çok özledim, ne zaman görüşeceğiz?
Evlat : OF BABA YAAA!!!
Bir zaman sonra evlat babasına telefon eder… Telefonu açan babasının komşusudur
Evlat : Babamla görüşeceğim, çok işim var, gelemeyeceğimi söyleyecektim..
Komşu : Babanız dün gece vefat etti, son sözleri de “Evladım şimdi iş toplantısındadır, onu rahatsız etmeyin, beni toprağa siz verin” oldu!..."

Bu duruma Mevla bizleri düşürmesin kardeşler...

*

Baba

Seninle yedi iklim sevdalar kuşanırım
Seninle uykularım seninle uyanırım

Rüyalarda Micingirt ’in dağlarına kar yağar
Yaylalara göç başlar bahar yeniden doğar

Şiirlere sığmaz ki o günler rüya baba
Depreşti kederlerim düştüm hayhuya baba

Seni arar Şeremet Çermesu sana ağlar
Nerede yorgun mâzi akar beynime çağlar

Sensin benim kandilim sen ışığım lambamsın
Micingirt ’in hafızı yorgun çınar babamsın

Değirmen heybe tarla öksüz sensiz kimsesiz
Ne artık Hacı Hedis Osman Semih ne de biz

Çaresizlik bendeki hasret sesi yaz ha yaz
Sen varsın eski toprak sakalların bembeyaz

Ya uğurlayan dostlar makber İnkaya baba
Bulutlandı gözlerim döndüm sılaya baba

Seherde aşk duyulur öptüm şükrettim baba
Aşk serptin fecirlere sen hep zikrettin baba

Kırat sesi geliyor Hira doluyum yine
Metanetin dokunur vâktimin en yerine

Ayrılık bana mahşer kaygılarım depreşir
Endişeler sürükler umut senle yeşerir

Sen bükülmez sadakat sıddıkiyetler serdin
Telkin ederdin hakkı hakikatti hep derdin

Göğe yükselen duam gönlümde hep şadımsın
Gülüşüme bereket gözyaşım feryadımsın

Kalbi duâ pınarım sen efsunlu siperim
Benim can babacığım ellerinden öperim

Ömer Ekinci Micingirt

Babam H.Coşkun Ekinci’nin ellerinden öper tüm babalara hürmetlerimi sunar, ölenlere rahmet dilerim.

iletişim : [email protected]