2
Yorum
25
Beğeni
5,0
Puan
246
Okunma
Bir Nisan ayıydı çıkıp geldin
Bu yüzdendir seni ömrüme bahar bildim
Ayrılır tabi bahar da ikiye
İlki değil sonu oldu senden bana hediye
Gönül bahçeme ektin sevgi tohumu
Baş vermek için gözledi yolunu
Serptin heybenden bir tutam güz
Ömrümde en büyük aldanmışımdın düpedüz
Tutulduğum bir çift kara göz
O günden beri ben Hacivat sen ise Karagöz
Eller yaşarken yirmi dört saati gündüz gece
Bense mahpusum geceye sayıklarken adını hece hece
Git benden kalmasın bende izin
Git ki benden pişmanlıkla dövülsün dizin
Bitsin artık benimle yarım kalan işin
Nisan’da geldin ama Nisan’a kalmasın gidişin
5.0
100% (13)
Cevap Yaz