3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1274
Okunma
Buğday başakları uzanıyordu sonsuzluğa
Ter düşerken güneşten hatıra esmer tenime
El nasırlı ,orak sapı acı düşer canıma
Lanet okur çocukluğum, dokunurdu kanına
Babam bakardı çaresizce ,güçsüz mahzun halime
Eli mahkum ,ekmek götürecek on bir karına
İsyanları çizgi olup düşerlerken alnına
Ekmek, emek kambur olup düşüyordu beline
Patron bakar çatık kaşı ok olurdu böğrüme
Dili durmaz emirleri tak ederdi canıma
Kızgın güneş , sıçratır kan beynime
Umut bozkırlarında çocukluğum firarda