4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1395
Okunma
Tren geçiyor İstanbul’un sahilinden
Akşamüzeri Samatya kızılında
Bir çığlık batan güne mi biten güne mi
İlaç kokulu odalarda duvar kapılar
Geceye açılır sabahsız
Ne kadar uzakta dışardaki cangıl
Ne kadar yakın içimdeki ıssız
Hayatın stop ettiği bir andır
Denizin beton kesildiği
Gemilerin taş
Çiçekler plastiktir arkadaş
Tren geçiyor akşamüzeri buğulu penceremden
Peşinde denizi kızıla boyamış uçsuz bucaksız bir hüzün
26/6/07/ Salı
e.a.