Ne oluyor bilmem verdiğin söze;
Sürekli tarihler şaşıyor Leyla
Nasip olacak mı, gelmek yüz yüze?
Gün karşı dağları aşıyor Leyla

Tanıyamaz oldum kışı, baharı
Yaz gününde soğuk aldı gülzarı
İçime yağdırdın doluyu, karı
Yüreğim buz tuttu üşüyor Leyla

Uzak diyarlarda gezme avare
Kaybolan zamana bulunmaz çare
Seni, ölümüne seven biçare
Ayrılık közünde pişiyor Leyla

Yemin edip, el basmıştın Kur’an’a
İmalı sözlerle vuran vurana
Gelmedi mi diye soran sorana
El, âlem yarayı kaşıyor Leyla

Bu hicran içime yara açtıkça
Hafakandan uykularım kaçtıkça
Sen, benden ayrılıp, uzaklaştıkça
Düşmanların gözü ışıyor Leyla

Umut çiçekleri bir bir kuruyor
Hicran rüzgârları esip duruyor
Konu, komşu düğün, dernek kuruyor
Bize hep ayrılık düşüyor Leyla

İçim çıralandı, yanıyor özüm
Yüreğim soğumaz, görmeden gözüm
Vakit geç olmadan buluver çözüm
Hayat sona doğru koşuyor Leyla

Her geçen gün ömrümüzden geçiyor
Bir çokları birden bire göçüyor
Karçiçeği karı delip, açıyor
Karların üstünde yaşıyor Leyla.

Mehmet Postallı / 2025