Kusura bakma Elif’im,
Ben sandığın kişi değilim.
Ne bir arabam var, ne de kendi bisikletim...

Kusura bakma Elif’im,
Ne bir işim var ne de bir köşede birikmişim...
Ben de isterim elbet, havuzlu olsun evim.

Ama budur halim.
Görüyorsun Elif’im,
Ben yoksulun biriyim.

Anlamam Elif’im,
Ben, masada çatal bıçaktan.
Hem çatal tutamam ki, elimdeki nasırdan.

Beceremem Elif’im
Toplanıp yemeği yemek masada.
Ben öyle de öğrenmişim,
Rahatım yer sofrasında...

Kusura bakma Elif’im,
Ben eğlenemem sen gibi diskolarda barlarda.
Benim sefam sefaletin tam ortasında.

Sürerim sefaletin sefasını ben,
Bırakma varlığını;
Buralarda yapamazsın sen...

Kusura bakma Elif’im,
Ben yoksulun biriyim.

Ceplerim delik, cüzdanım boş.
Yıkılsa dünya yok bir şeyim.

(kontör desen eksi yirmideyim)

Üzgünüm Elif,
Ben farklı değilim.

Kusura bakma Elif,
Ben sandığın kişi değilim.

Ne bir arabam var,
Ne de kendi bisikletim...

BLL (13.11.2009)


(Diğer şiirler için profilimi ziyaret edebilirsiniz,
Dinlemek için yukarıdaki videoyu başlatabilir ya da Youtube sayfamı Ziyaret edebilirsiniz)