Öldük ama yenilmedik

Öldük ama yenilmedik
Kanımızdır güneşe ışın
Gülün al yaprağına renk
Sevgiye, sevdaya aşı olan

Öldük ama yenilmedik
Nice kez yandık, yakıldık
Kıyımlara, kırımlara uğradık
Yetmiyormuş gibi yakıldık
Kendi külümüzde yeşerdik
Çeliğe su verilmiş gibi dirildik
Öldürüldük ama yenilmedik!...

En başta ve hepsinden evvel
insanı sevdiğimiz İnsanlık onuru
yanında olduğumuz için yerildik
Doksan üçün, iki temmuzunda
çiçek çimen derildik başak, başak
yakılıp kara toprağa verildik!..

Toprağa kök saldık, mavi göğe domur sürdük
Dirildik gül olduk, gül toprağında Anadolu’nun
Yediveren gül olduk, yeşerdik, kara çalıya karşı!..

Kırılmadık zincir, koparılmadık örümcek ağı
Delinmedik karanlık olmamıştır bugüne değin
Eğin zülüm dağları, gölge dağları boyun eğin
İnsanın öldüğü, insanlığın ölmediği gibi
Yakıldık, kıyıldık ama yenilmedik
Kök salmış kültürümüzle bağrımızda yeşerdik;