Sözün bittiği yerler, son sürat sözün bittiği kitlelere evriliyor. Kaldı ki yorumlara ayrı önem verip, ayrı yere koyan, elli şiir yerine birkaç şiire de olsa, zaman ayırıp seçici olmaya özen gösteren, bir cümleyi yazarken seksen günde devri alem turu gibi düşüncelerle aklı dönen ben bile bu aralar yorumsuzum Tüya. Cümle içinde kullandığım 'ben'i ise yüceltmek için değil, aksine bir insanın dilinin bu denli bağlanıp lãl oluşunu, şaşkınlığını, anlamların içinden tutup çıkaracağı zerre parçacıklara bile hayata tutunacakları umutlarını kazandırmak isterken, ağzı kapalı balık gibi bi türlü oltaya gelmeyen cümlelerle; dünyadan eli eve boş dönüp, anlamsızlığın dibini yaşayıp hayrete düşmesi nasıl acıdır vurgulamak için söyledim. Yoksa ki bu kokuşmuşluğun arasında, her gün biraz daha öz varlığından uzaklaşıp, kişiliğini yitirerek köşeye pusan aciz ben'in vahim durumu gün kadar aşikãr ve ortadadır ne yazık ki...

Şahsiyet dizisinden alıntılayacağım şu cümlelerin de dermansız, yorgun ruhumuzu daha iyi anlatacağı kanısındayım:

"Çünkü ben bu dünyanın nasıl bir yer olduğunu görünce, üstüme öyle bir hüzün çöktü ki; altında bir çiçek gibi ezildim. Onun için de bu masmavi dünyada ne kokum kaldı ne de rengim. Ben bir defterin iki sayfası arasında değil, milyonlarca insanın arasında kurutulmuş bir çiçeğim."

Susanlardan olmadığın ve sesimize hep ses olduğun için güzel kalbinden öperim.

Daim sevgimle...

Bu sabah üstelik uyku göz kapaklarımdan hala kalkmamisken
Geceye biraz katkı ekleyip seyreten tanrı
Başlangic diye başladigim aha bu saatte
Çelişkide unuttuğum bu tanrısı eksik soytarılar içinde olduğumu
Tokat gibi yüzüme vurman
Ne demeliyim
Tarzını seviyorum


Eywallah d....

Şairlik dediğimiz şey zaten bunları yazmak için değil mi hocam..
Bu kitle kalp ağrıları ve çocuklar,yazaduruyoruz işte.

Ne güzel şiir

Sevgiyle kal hocam 🌺