ey sevgilim,
yerle bir olmuştum.
şimdiyse senle bir.
unutma,
artık değil ikimiz,biz.

gönülden sevmek böyle midir?
kalbinin çarptığını hissetmek mi?
yoksa o ani kalp krizi mi?
gönülden sevmek böyle midir?
gözleriniz buluştuğunda nefes alamamak mı?
bakmaya kıyamamak mı?
bakıncaysa doyamamak mı..

ey sevgili gönül,
nedir bu haykırışın aşkla?
kimdin sen? ya da kimsin..
nedir seni bu yüce aşk’a çağıran?
dünyamın ilk ve son harikası olan
cennet gözlerinin ardında gizlenen
o tebessüm mü?
yoksa öpüşündeki o heyecan mı?

ey sevgili,
maziye bak bir de sonrasına,
renklerin hayatımızdaki ahengine,
en nihayetinde o eşsiz kendine.
birde bana.
unutma,
artık ikimiz değil, biz.

değilmişiz biz, hiç olmamışız zannımca,
kalbimdeki şu acıya bakın aşklarca,
birde unutursun sevmiyorsun der aklınca,
oysaki öylece çekip gitti
ve bir daha gelmeyecek.
lütfen aşkı unut beni unutma