Ne zaman son cemre, toprağa düşse
Bülbül şeyda olur, çölde gül arar
Çiçeğe dururken, bütün ağaçlar
Meyve versin diye, yaprak, dal arar

Sadakat, doğruluk, yüce mertebe
Bir bilsen gelen gün, nelere gebe
Emekleyip hem de, yürüyen bebe
Anne şefkatiyle, ne hoş dil arar

Mum bile dibine, vermiyor ışık
Sevgiler insana, yakışır çok şık
Sevda girdabında, dolanan aşık
Kurtuluşu için, çıkış, yol arar

Secdededir elbet, yerler ve gökler
Yaratan da bizden, niyazlar bekler
Mevla’nın emriyle, bütün melekler
Milyarlar içinde, halis kul arar

Uçar dört bir yana, arar ve bulur
Kovana dönünce, çok mutlu olur
Dünya’da her canlı, görevin bilir
Çiçekten çiçeğe, arı bal arar

Hazan mevsiminde, düşünce gazel
Her sevda elbette, sevene özel
Terasta, balkonda, salınan güzel
Hava serinlerse, omza şal ister

Lüzumsuz inerken, yağmur buluttan
Aşıklar mutludur, aldığı tattan
Gürgenle meşeden, belki de duttan
O dertli bağlama, saza tel ister

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ