Yağmurlu gecelerde yapayalnızdım
Bu şehrin ıslak sokaklarında...
Bir dost, bir arkadaş aradım,
Bulamadım!
Dolaştım durdum kendi yalnızlığımda...
Hani bir tanıdık yüz görsem...
Hani birini birisine benzetsem...
Oracıkta bayram yapardım.
Ama yoktu işte!
Yalnızdım!
Bu yüzden sokaklarda çok ağladım!
Ah şu sokakların dili olsa da konuşsaydı!
Şu kahrolansıca acı dolu hayatımı,
Şöyle, bir, bir, güzelce anlatsaydı...
Yalnız ben miydim bu sokakların garibanı?
Acaba başkaları da varımıydı?
Varsa niye görmüyordum onları?
İçmemiştim... Sarhoş da değildim!
Niye, böyle sarhoş gibiydim?
Sokak lambalarının ışıkları
Benim gibi titriyor muydu ne?
Yoksa ben mi öyle sanırdım?
Yağmurlu gecelerde bile
Onların ışıklarında ıslanırdım.
Bundan dolayı olmalı ki,
Onları kendime hep dost yapmıştım.
Dertleşirdim, sessizce sokak lambalarıyla.
Beni en iyi onlar anlar, onlar dinlerdi.
Onlarda benim gibi yalnız;
Onlarda benim gibi yapayalnızdı.
Ama ben, bıkmıştım artık yalnızlıktan!
Bıkmıştım bu şehrin gecelerinden!
Bıkmıştım sokak köşelerinden!
En acısı:
Bıkmıştım artık ben benden!
Böyle bir günün akşamındaydı.
Yine yaşlar yürümüştü gözlerime.
Belli ki yine acı geçecekti bu gece...
Bir sokak başıydı galiba(?)
Nasıl oldu bilmem?
Birden karar vermiştim evime dönmeye.
Aman Allah’ım!
Bu ne mutluluktu böyle?
Uçuyordum!
Sevinçler dolmuştu içime!
Sabah olsun, hemen dönecektim köyüme!
Ne güzel, ne tatlı hayallerdi be!
En mutlu gecemdi o gece...
Tren garında, bir köşecikte uyumuştum.
Rahatsız olmuyordum karton yataktan bile.
Rüyalarım ne güzeldi!
Rüyalarımda kavuşmuştum sevdiklerime;
Rüyalarımda kavuşmuştum köyüme!
Ama dönemedim işte!
Hala buralardayım!
Keşke uyanmasaydım!
Rüyada kalsaydım!
Bitirmiş bu koca şehir benim yüreğimi!
Bitirmiş bu koca şehir benim aklımı!
Dönüş yollarını unutmuşum,
Bulamadım!
Döneceğim yerin adını bile hatırlayamadım!
Yazık!
Artık dönüş benden çok uzaktı!
Dönüş için girdiğim her yol:
Eyvah!
Birer çıkmaz sokaktı!


""""""""""""""""""""13 Ocak 2006
""""""""""""""""""" Mustafa YÜKSEL