Ah günü birlk bir gidebilsek
Ahirette denilen şu yere
Görsek
Yokluğun çilesini
Bacak bacak
Üstüne atmış,
Belki söyleyecekleri vardır,
Sana
Bana
Hepimize
Yalanlara sakın ha kanmayın diye,

Onlar
Gül bahçeleri ile süslenmiş
Öten bülbüller ise içlerinde ki cabası,
Mavi
Gözlerin himayesinde
Kırmızı kırmızı
Dudaklar
Öpücüklerini
Bir sağa bir sola gönderirler iken,

Ah dedim ya,
Amma velakin
İmkansızlığın üç boyutu var
Bir ölmek gerek
İki ertesi malum
Üç dönüş biletin de garantisi yok,
Binmişiz bir alemete
Gidiyoruz kıyamete
Sanki
Çok istedikte,

Ne soran var
Ne de cevap bekleyen zaten
Sanki aynanın karşısına geçmişiz de
Konuşuyoruz kendimizle,
Bizce
Bu böyle bitmemesi gerek
Sanki
Bunu emrediyor gibi özlemde ki yürek,

Ah olursa olsun
Anlamdaki mantığı kayıp
Onun ne öne mi var,
Mutlu olmak var
İken
Gerisi
Teferruata bir iki
Marş marş,
Kim gitmişte
Geriye gelmiş miş,
Sanki
Bir varmış bir yokmuş misali,
Nihayetinde
Seyahatimizin sonu ders niteliğinde
Gitmek var dönmek yok
Gerekte yok hiç
Aslında...

Berlin, 23.01.2025

Talat Özgen