Köyümün Yolları
Köyümün yolları toprak,
bazen çamur, bazen kuru.
Ayağıma değen taşlar,
sanki geçmişten birer fısıltı.
Her adımda hatırlarım,
çocukluğumun izlerini,
düşmüşlüğümün izlerini,
ve o saf
gülüşlerimi.
Yol kenarlarında
sarı papatyalar,
bir de
mor menekşeler açardı.
Kokusu rüzgârla taşınır,
ta yüreğime kadar uzanırdı.
Bir
çocuk,
ellerinde dallarla,
hayaller kurardı o yollarda.
Köyümün yolları sessiz şimdi,
adımlarımı bekler gibi.
Ama eskisi gibi değil,
eksik bir şeyler var sanki.
Ne komşu selamları,
ne de sabahın buğulu nefesi,
bütün bunlar yitip gitmiş mi,
yoksa içimde mi gizli?
Köyümün yolları,
bir
zamanlar
gülümserdi.
Benimle konuşur,
bana sırlar verirdi.
Şimdi uzak bir hayal,
bir düş gibi görünse de,
ben hâlâ o yollardayım,
yüreğimle,
özlemimle.
15.09.2013-Fethi Akın