Yalnızlığın boşluğunda kaybolmak gibi.
Bir sessizlik çöker kalbin en derin yerine.
Ellerin uzak gözlerin bir yabancı gibi bakıyor.
Ayrılık ateşi yakar her bir damara her bir tene.

Gidenin izini sürerken hayallerde.
Boş kalan kollar uzanmaya isyan eder.
Her gece aynı rüya aynı sancılar içinde.
Ayrılığın penceresinden yalnızlık eser.

Lanet olsun bu gidişe bu vedaya.
Nolur dön artık geriye sil şu ihanetin izini.
Paramparça ettiğin kalbimi nasıl onanırım ben.
Yaşamak mı bu yoksa bir ölüye benzer hal mi.

Senin yüzünden her anım bir kabusa döndü.
Senin yüzünde gülüşlerim soldu, soldu.
Senin yüzünden kalbimde açılan yara kanıyor.
Senin yüzünden ben sensizliğe mahkum oluyorum.

Ne istiyorsun benden, söyle artık yeter!
Bu ayrılık cezası mı benim kaderim?
Yüreğim param parça, ruhum incindi,
Sensizliğin karanlığında kaybolup gidiyorum.

Şimdi pişman, mısın dönüp baksana bir kere!
Göz yaşlarım deniz oldu, seller gibi aktı.
Seni unutmak mümkün mü, hiç düşündün mü,
Sensiz geçen her gün bir ömür gibi sanki.

Kelimeler kifayetsiz bu acıyı anlatmaya.
Gidenin ardında kalan sadece hüzün ve gözyaşı,
Sensizliğin zindanında çürüyorum yavaş yavaş,
Ne olur bir mucize olsun, dön geriye sana yalvarırım.

Yıllar gelip geçti, mevsimler değişti yapraklar döküldü.
Ama ben hala senin hatıralarınla dolandım durdum.
Bahar geldi, çiçekler açtı, kuşlar cıvıldadı.
Ama benim kalbim seninle bir kış uykusunda.

Denizin dalgaları gibi coştu içimdeki fırtınalar.
Gökyüzü bulutlarla kapandı, güneş yüzünü göstermedi.
Sensiz gecen her gün bir ömür gibi uzadı durdu.
Zaman durdu sanki, saatler hiç akmadı kala kaldı.

Belki bir gün yollarımız kesişir,
Belki o zaman yaralarım iyileşir.
Şimdilik umut ediyorum.
Ve bu umut beni yaşama bağlıyor...

YALNIZLIKLAR_ŞAİRİ
18.11.2024
PAZARTESİ
04:50