NAZLI YAR

Yastığa damlarken hüzünlü yaşım
Aklımda yine sen vardın  Nazlı yar
Hasretine her yıl metem tutarken
Yüreğimde yanan hardın Nazlı yar

Gittiğin yollara bakamıyorum
Sensizliğe düştüm çıkamıyorum
Hasret duvarını yıkamıyorum
Ben yıkarken sen ördün Nazlı yar
  
Ayrıldığın günden beri ağlarım
Sen Şirin ben Ferhat umut bağlarım
Aşkınla delinir gönül dağlarım
Gönlüne dermanım derdin Nazlı yar

Silinmez bahtımdan bu kara yazı
Çekilmez oluyor feleğin nazı
Sen varsan yaşarım baharı yazı
Gönül otağıma yurdun Nazlı yar

Yüreğim yanıyor gittin gideli
Demek ki böyleymiş aşkın bedeli
Bensiz mesken mi tuttun yad eli
Dünyamın güneşi yardın Nazlı yar

Ay kara buluta daldı çıkmıyor              
Gurur denen illet bendi yıkmıyor
Acılar bedene girdi çıkmıyor
Umutlarımı hep kırdın Nazlı yar

Gayretli yem olmuş ruhsuz bir beden
Mezarım başında duâlar eden
Gelirmi sandın ki toprağa giden
Akibetini sır gördün Nazlı yar

İzzet Gayretli
T,R 20 08 06 2006