Her geçen gün, boşalıyor köylerim
Hoş haneler, viraneye, dönmüştür
Gidişat hoş değil, bunu söylerim
Bu sebeple, tüten baca sönmüştür

Dökük, viran şimdi, sokağa bir gir
Yaşlılar zaten yok, çağırmış kabir
Toprak örtü, ahşap evler yerle bir
Kaç yıkığa, sefil baykuş, konmuştur

Çatlamış dudaklar, diller de avaz
Her akla gelişte, her sözde niyaz
Bakımsız çiçekler, vurunca ayaz
Kasım patı, güller, hepsi donmuştur

Yaşlı yürekler de, boşadır çaba
Torunlar büyürse, konmaz hesaba
Uğurlarken şehre, kaç ana, baba
Evladı giderken, döner sanmıştır

Karanlık çöküp te, akşam olunca
Özlem sancıları, kalbe dolunca
El sallayan torun, yüze gülünce
Dedenin yüreği, tekrar yanmıştır

Özlem çekenlerin, derdi, biter mi
Mutluluk, huzura, aklı yatar mı
Yalnızlık kol gezer, uyku tutar mı
Uykuya gözleri, sanma kanmıştır

Lüzumsuz yaşlının, sapar rotası
Yaş kemale erdi, mezar ötesi
Evladından uzak, kalan atası
Geçmişi yad edip, her gün anmıştır

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ