Bir kalıbın içinde değiliz, güvenler hep boşuna
Niceleri yitirdi özgüveni de kaldı boşlukta
Bir şeyler varsa eğer süresiz, sınırsız, hep dik
Ölümü öldüren olması gerekmez mi düşün
Bildiklerimiz hep duymaca, kurmaca, hile
Sevgiler bildim kısa vadeli, günlük, alelade
Sevgiler ki ölümsüz, bir uzanıştır ta ebede.

Verilen şu ömür giderek bir tükenişti
Baktık mı aynalara son bir kez daha
Yıllar geçmiş gençlik, çoktan yitmişti
Hâlâ zülüflerinden kalkan yapıp ve kibirle
Kendini çok yukarılarda görmek ne tuhaftır
Belki de bu durum insanın hamuruna hastır.

Bir el varsa yine de uzanan, ısrara yakınca
Herkesten çekilince gölgeleri şu yaşamdan
Kim kalır etrafta, kim bilir içteki türlü çileleri
Onlara da sırtı dönmek ne büyük pişmanlıktır
Ömre kıymeti katacak olan, tacı takansa
Sanmaların ötesinde bilirim, o son fasıldır.

Deli Dumrul da yenilmedi mi Azrail`le oyununda
Kime kaldı ki tarihi bilinmez şu koskoca dünya
Yalın kılıç ısrarda olmak ve bilerek çok hatada
Dönüşe fırsat vermeyen ne büyük de bir gaftır
Sanma ki şimdi nefretle baktığın şu solgun yüz
Belki de bırakmıştı geride hakkından son güz
Bir de bakarsın ki çatacak da esişiyle meçhule
Ve ansızın gelen soğuk ölüm rüzgârının eşliğinde
Anlasan da anlamsızdır o vakit, al iki el arasına
Çokça söylesem de anlatamadığım o asi başını.

Bir faniliğin içinde ebedenmiş gibi nasıl durulur
Bu durum tam da bir savruluşa ansızın kurulur
Oysa toleransları da olmalıydı insanların her demde
Kimler boş yere yaşadılar acıları, hem perde perde
Sanmalardan arınmış bir duruşla yaşamayı seçtim
Beni üzenleri, ezenleri, bir kalemde aldım açığa
Zihnim de buldu kendini, sanki erdim uhrevi felaha.

Şimdi son bir kere daha deneyeceğim, bu vicdandı
Kararların ardında sapasağlam dayanaklar durmalı
İki ucuz kelimeye koca bir günü heba edişse gidiş
Koca ömre değer emeklerde tarifsiz elemdir bu
Ya dönüşü olmayan yolda olursun, ilk kurgu
Yahut gönle danışırsın etraflıca derleyerek durumu.

Biz ilahinin elde, ayakta, akılda ruhta izindeyiz
Bu yolu dilersen tüketiriz birlikte anılardır dolan
Sanma ki sensiz, geçmeyecekmiş gibidir zaman…

Oğuzhan KÜLTE