artık bitti
artık bittim ben
bi yere kadar herşey
normal bi insanın kaldırabileceği yüktan daha ağır benim yüküm
hiç gülmeyeckmiyim acaba ben diye soruyorum
her gece her sabah her öğle her akşam
her an bunu sorguluyorum
yediğim darbeler canıma teketti artık
bu kadar yeter
insanlar çok acımasız bazen
öyle kötüki insanlar
içlerinde öyle şerefsizler öyle kahpeler varki
ve biliyormusunuz bunların hepside benim etrafımda
ne kadar şansızım değilmi
ne kadar umutsuzum
bazı insanlar şaşırıyorlar bana
neden böylesin
neden bu kadar acımasızsın diye
hep soruyorlar başımı şişiriyorlar
çünkü bilmiyorlar
asıl acımasız olan hayat
ve ta kendileri
hiç kimsede şöyle demedi bi gün
aysenur memnunmusun hayatından
insanları seviyormusun
onlara yürekten güveniyormusun
bi acını paylaşacak dostun varmı
ağladığında başını yaslıycak biri varmı etrafında
kimse bunları sormuyor
kimse bunları merak etmiyor
kimse aydınlığımı görmek istemiyor
anlamıyorum kimseyi
anlatamıyorum derdimi hiç kimseye
tek sırdaşım var benim
içimdeki küçük kız
tüm sırlarımı o biliyor
beni ağladığımda üzüldüğümde o avutuyor
iyiki o var
eğer bu gün böyle mutluysam onun sayesinde
herşeyimi ona borçluyum
kimse onun gibi diğil
dost sanıp sevgili sanıp güvendiklerim bile