İncir ağaçları, yılın son mevsimi
Beyazlanır karşı dağların başları
Bu ara yaprağını özleyen ağaç gibiyim
Yalnızlığa soyunan bir ben değilim
Gel de gör manzaranın vahim hâlini

İncir ağacında kuşlar,soğuktan kısılmış sesleri
Üşüyen kuşları sergiliyor kış ağaçları
Kar döktü daldan bir kanat çırpış
Penceremde kar,penceremde kış
Uçtu manzaramdan kış serçeleri

Boydan boya beyaz bir kefen gibi
Sarıyor beni uçsuz beyazlık
Buğulanan cama yazıp ismini
Siliyorum yine çocuklar gibi
Korkuyorum kaybetmekten kendimi

İncir ağaçları kök salmış yalnızlığa
Sabırla beklemeli bahara kadar
İlk yaprak filizlendiğinde
Boyanacak tekrar baharın rengine
Ben de uğrar mıyım bahar ayına

Filizlenir mi içimde düşlerim
Yüzümde belirir mi en içten gülüşlerim
Söyle bana eyy kış, söyle beyazlık
Doluşur mu kalbime tüm sevinçlerim
Söyle incir ağacı, söyle eyy kuş
Bu bahar bana da uğrar mı bütün renklerim
Beni de sarmalar mı kır çiçeklerim

Yusuf Ay