Gençliğinde toylarda şarkı-türkü okurdu.
Kanı kırmızı beyaz kaynar, fokur fokurdu.
Sizden-bizden biriydi, gönlü zengin fakirdi.
Güftesin beste eder bülbül gibi şakırdı.

Adana Radyosunda sıralamaya girdi.
İkinci basamaktan türlü konserler verdi.
Lünapark Gazinosu kırmızı halı serdi.
Başarı ard-ardına yüksek çitadan geldi.

Altmışlı yıllar halka türlü albüm çıkardı.
Köyden, kentten, şehirden şarkılarını kardı.
Hele bir ’’çeşme ’’diye nefis şarkısı vardı.
Meşhur etti Ferdi’yi zirvelere çıkardı.

Susayınca çeşmeye gidişin pişmanlığı.
Fadime’nin köyünde düğün kalabalığı.
Bekir’e haciz koyan alacaklı alığı.
Halka bir bir duyurdu köye dönüş başlattı.

Kaybetti sevdiğini sokaklarda aradı.
Üzüntüden bir ara eşten dosttan ıradı.
Ateş kendini yaktı öfke kime yaradı ?..
Darbeyi yakınları haksız yere başlattı.

Siyaseti sevmezdi vatan sever yürekti.
Akil olmadı amma yol gösteren gerekti.
Şarkılarla verdiği ,halka ballı börekti.
Atatürkçü duruşla her cephede rol aldı.

Güzel bir günde davet geldi karşı koymadı.
Son günleri yaşadı ama kimse aymadı.
Ömrünce sözde durdu bir an bile caymadı.
Kendi göçtü bekâya eseri bize kaldı.


Emine Balı Oğuz