Sabaha karşıydı, saatler durdu
Zelzele bir sağ, bir soldan vurdu
Dile geldi gece, çığlıklara boğuldu
Canları pazara çıkarıp, sattın Zelzele..

Kıyamet koptu, bir gece yarısında
Yer yarıldı, gök parladı, uyku arasında
Ölüm çığlıkları sağanak yağmur altında
Tarifsiz duygular bırakıp, gittin Zelzele..

Yapılar çatırdayıp, eğilip büküldü
İçindeki tüm canlar, yerlere döküldü
Yavrum naraları, sessizliğe gömüldü
Anaları kuzudan ayırıp, yaktın Zelzele..

Binaların tuğlası, insandı sanki
Her katta; gövde, kafa, kol inanki
Tarifsiz bir acıydı, yaşanan o anki
Hayatları yere savurup, attın Zelzele..

İnsanlar ne yapacağını bilemedi
Yardım etmek için, kimse gelmedi
Gözyaşlarımız sel olup, aktı dinmedi
Bizleri çaresiz bırakıp, gittin Zelzele..

Şehirlerimiz yerle bir olup, gittiler
Dostlarımız gerçek aleme göçtüler
Umutlar yok oldu, 30 saniyede uçtular
Dünyayı karartıp, yerle bir ettin Zelzele..

Can pazarında, naralar atılırken
Kim kimi tanırdı ki, can verilirken
Ecel aceleyle, kapı kapı gezinirken
Büyük küçük demeyip, aldın Zelzele..

Hiç kalmadı, gariplerin evi yuvası
Yıkıldı ocakları, son ekmek kapısı
Canlar gitti ama, mal canın yongası
Bir ömürlük birikimi alıp, gittin Zelzele..

Memleketim ah! yüreğimi dağlarsın
Kırıkhan çayım, yas tutupta çağlarsın
Sokağında ölüleri, soyana mı ağlarsın
Yağmacıların önüne atıp, gittin Zelzele...

Zenginle fakiri, aynı kefede tarttı
Tok ile aç birlikte, tek kabirde yattı
Ne ocaklar yıkıldı, yerin dibine battı
Bükülmez bileği büküp, gittin Zelzele..

6 Şubat tarihi, kapkara bir gündü
Her saniyesi sanki, koca bir ömürdü
On binlerce hayat, toprağa gömüldü
Her yeri dümdüz edip, gittin Zelzele..

Biliyordum! bir gün geleceğini
Hayatları paramparça edeceğini
Sevenleri sevenlerden koparacağını
Fakat zamansız gelip, gittin Zelzele..

Sokaklar karanlık, gönlüm nahoş
Sevdiklerim gitti, dünyam artık boş
Fikrim derbeder oldu, aklım başıboş
Ahmet’i darmadağın edip, gittin Zelzele..
*
27/02/2023
Ahmet Çolak