Öyle güzel bakma bana;
Allah yarattı demem severim!

Sana rastladığım gün susuzdum,
yalnızdım bir çırpıda içtim gözlerini.

Madem ki sevmiyorsun o zaman sahip çık gözlerine !
Dönüp dolaşıp değmesinler benim gözlerime…

Sen yeter ki içinden de olsa seni seviyorum de;
benim kulaklarım çınlasın yeter.

Yüreğine giden bilet kes,
cam kenarı değil, can kenarı olsun.

Okyanusta ölmez de insan,
gider bir kaşık ‘’aşk’’ta boğulur..

Kim demiş aşk uğruna ölmek zor.
Uğruna ölünecek aşkı bulmak zor…

Baktım gülüşünden güzel şiir olur,
ben de sevdim gitti.

Dokunulmasa da, görülmese de;
kalpte yer verilir bazısına, nedensiz!

Çok yoruldum sevgili;
Daha fazla yorma beni.
Ben fazlasıyla ödedim zaten,
Uğrunda kaybettiklerimin bedelini.

Hiç kimseyi, rüyanda görecek kadar sevme !
Çünkü; o zaman uyusan da geçmez…

Özlemek, ölmekten sadece iki harf fazla be çocuk.
Oyuncağın kırıldı diye üzülme.
Büyüyünce kalbin paramparça olacak.

Denir ya aşk iki kişiliktir. Yalan…
Aşk bile bile delilik.
Birde hayat müşterektir denir.
Bu da yalan; çünkü aşk acısı hep tek kişiliktir…

Üzülme değmez sözünü duymaktan sıkıldım.
Değmeyenlere zaten üzülmedim. Üzüldüğüm şey;
Değmeyenlere yüreğimin değmiş olması….

‘’Düşenin dostu olmaz’’ derler kimileri.
Sanki ayakta olanın dostu çokmuş gibi…

Ne ikna edici bir intihar biçimidir;
Şimdi seninle göz göze gelmek…

Sen dedi; intihar gibisin.
Hem de herkes tarafından bir kez düşünülen,
hem de cesaret edilemeyen…

Unutsun beni demişsin ,
bu bana imkansız geliyor.
Çünkü unutmam için önce,
seni hatırlamam gerekiyor.

Üşüyormusun?
Üşüme be, gel yanıma.
O kadar yaktın ki canımı,
Isınırsın üşümezsin bir daha…

Kaldı işte;
çayımız bardakta, çocukluğumuz sokaklarda.
Mutluluğumuz kursağımızda, sevdiklerimiz uzaklarda
ve gülüşlerimiz fotoğraflarda.

Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata!
Varsın yara içinde kalsın dizlerim.
Dizlerim yüreğim kadar acımaz nasıl olsa?

Kendime soruyorum! Kimseyi suçlama?
Suçlanacak biri varsa o da sensin!
Sonuçta O’ sana küçük bir umut verdi,
Sen O’na her şeyini verdin…

Anam göz yaşları için;
ekmek kırıntısı gibi değerlidir derdi.
Üstüne basıp geçenlerin çarpılışını görmek için,
Bekliyorum burada.

Küçükken anneme;
mezarlıktan korktuğumu söylediğimde
‘’ölüden değil, diriden kork’’ demişti.
Zamanla anladım ki, annen yine haklıydı…

Annesinden dayak yediği halde ;
‘’ANNE’’ diye ağlayan bir çocuktur AŞK.

Sana seviyorum dediğim kadar,
anneme peki anneciğim deseydim,
hazırdı cennetteki yerim…

Acı çektikçe insan olgunlaşırmış…
İlk önce kalbin kırılır, sonra çürümeye başlarsın..

Önce sevdiğiniz terk eder sizi; ardından uykunuz.
Sonra ne sevdiğiniz geri gelir, nede uykunuz…

Birer birer çıktığım aşk basamaklarını,
Onar onar ,söve söve iniyorum şimdi…

Bazen öyle yorar ki aşk insanı, bıktırır hayattan.
Ve kapayınca gözlerini,
bir daha açmak istemez insan.

Hayatta göz yaşlarımı hak edecek bir insan görmedim.
Ya benim göz yaşlarım gereksiz, ya da uğruna göz yaşı
Döktüğüm insanlar değersiz.

NOT:
Aşkların sürgün, korkusuz ,deli yüreği ve çekilmez adamıdır
Cemal SÜREYA=(Cemalettin Seber 1931, Erzincan - 9 Ocak 1990, İstanbul),
Türk şair, yazar ve çevirmen. Türk şiirinde modernist bir hareket olan
Kendisi Anadolu da İkinci Yeni şiirinin öncü sosyalist şairlerinden biridir.

29/Aralık2024 E.ALPERTÜRKATAHAN_asarvadisişairi