SEVDA KIZIM

Vatanda perişan dayıyın evi,
Yokluk dört bir yandan sarmış her yeri,
Yetişmiş ogluna vereyim seni,
Gel beni dinle de var Sevda kızım.

Var ki yaraları biraz sarılsın,
Düğün dernek davul zurna kurulsun,
Altını ahçası hep benden olsun,
Akrabalık böyle zor Sevda kızım.

Anam deyi sen de beni kırmadın,
Bana karşı koyup yüze durmadın
Gönlünde geçene çekip varmadın
Mahşerde hakkını sor Sevda kızım

Alıp da getirdik gavur eline,
Yağı biz sürmüştük aş ekmegine,
Sahip olamadı deyyus edebine,
Ne namus var nede ar Sevda kızım

Buraya gelince sonradan gördü,
Yüzünü devirdi özünü serdi,
Şerefi azıcık paraya verdi,
Başına yagdırdım kar Sevda kızım

Emmi dayı deyi saymamak varmış,
Açlıktan ölsede duymamak varmış
Akraba yerine koymamak varmış
Dünyayı ettiler dar Sevda kızım.

Misafirse emmi dayı hoş gelsin
Evlilik deyince akla eş gelsin
Ne başa boran ne ömre kış gelsin
Yazlarına yağdı kar Sevda kızım.

N’ettim de can yavrum, ben sana n’ettim ?
Emmi dayı deyi hep hatır güttüm,
Per perişan seni koyup da gittim,
Mezarda inlerim gör Sevda kızım.

Hülya derki nasip yazın hazırdı.
Kaderi yaşatan yüce hızırdı.
Benim istediğim sizde huzurdu.
Gördüğüm rüyayı yor Sevda kızım.....
Hülya Ekşi

Çolugu çocugu tüm ailesiyle Avrupada yaşayan , avrupada yetip büyümüş kızını getirip Türkiyede ki fakir bir kardeşinin oğluna verip düğününü toyunu eden çeri çehizi , altını ahçayı kendisi almasına rağmen kardeşi evine bir türlü yaranamayan bir evladını bile ziyan edecek kadar bacı kardeş canlısı özge bir kadının hikâyesidir.