AYNALARA KÜSTÜM BEN

Yeniden suskunluğa büründü;
Deli yüreğim.
Boş vermişlik;
Umursamazlık yapamıyorum.
Aynaya baktığım zaman;
Peşinden acı ve hayal kırıklığı.
Ben mi çağırıyorum?
Aynalara küstüm ben.
Değil aynaya bakmak;
Yanından bile geçmek istemiyorum artık.
Kendimi ayna olmadan bile;
Görebiliyorum artık.
Kim mi küstürdü?
Cevabını bildiğin soruları sormak;
Senin adetin.
Yine sen;
Ah sen.
Başımın belası;
Gönlümün derdi sen;
Öğrenemedin sen;
Öğretemedim ben.
Acımayı;
Merhametli olmayı öğretemedim sana.
Yordun;
Bıktırdın beni.
Ben sustukça;
Korkuyorum sandın.
Bazen susmak;
Cevapların en güzelidir.
Ne söyleyeyim sana?
Ne demeliyim?
Konuşmak değil;
Bazen bakışlar anlatır her şeyi.
Anlayabilene;
Tek bir bakış yeter.
Kime konuşuyorum?
Anlamayacaksın zaten.
Ne olurdu?
Azıcık sevgi;
Azıcık merhamet gösterseydin ne olurdu?
Çok şey mi istedim?
Sevmek ve sevilmek;
Benim hakkım değil miydi?
Aynalara küstüm ben;
Mutsuzluktan başka bir şey yok.
Çile çekmeyi iyi bilirim;
Sefa süremesem bile.
Daha çok;
Öğreneceklerin çok.
Sen istemesen bile;
Hayat öğretecek sana her şeyi.


AYKUT UYSAL