Baban ölür;
Tabutundan
Sahneye çıkar koşar adımlarla
Boynunu büken hatıralar
Kimi zaman gözyaşlarıyla
Kimi zaman yüzünde acı bir tebessümle…

Baban ölür;
İkide bir duvarda çerçevesi kırık
Fotoğrafa takılır gözlerin
Hem öylesine hasret
Hem öylesine iç çekerek
Derin derin…

Baban ölür;
‘Baba’ diyesin gelir içinden
Sonrasında boğazında kırk düğüm
Hıçkırmak istersin
Sıkarsın dişlerini
‘Babamdı’ dersin geçen rüyasını gördüğüm…

Baban ölür;
Koca bir dağ kopar yüreğinin orta yerinden
Üşürsün sonrasında
Kar altında kalmış
Mendil satan çocuklar misali
Sıcak bir baba elinin
Hayali sarar kırılmış yüreğini
Derinden derinden…

Baban ölür
İki elin çıkmaz olur koynundan
Gecesi hasret
Gündüzü yokluğunun savaşı
Sonra gözün takılır elinden
Tutan bir çocuğun gülüşüne
Yüzünü dönersin…
Alev almış olsa bile geçen yıllar
Merak etme…
Sönersin…

Baban ölür
Dile yasaklı bir kelimedir sanki
İki heceye sığan ‘Baba’ kelamı
İncitmesin yattığın toprak
Mekanın cennet olsun inşallah
Nasipse
Nasıl olsa
Evlatlarım da duyacak
Kimbilir bir nisan sabahında
Sâlamı….

Ali ALTINLI – 23.12.2024
Saat: 17:08