Evvelâ renkler kirlendi
Allarımız al değildir
Kovanlar ayıya teslim
Ballarımız bal değildir

Ömür bitti, mühlet doldu
Bahçemizde güller soldu
Ağaç meyve vermez oldu
Dallarımız dal değildir

Çöplüklerde ötenler var
Başlamadan bitenler var
Uçuruma gidenler var
Hâllerimiz hâl değildir

İz bırakmaz, yürür karda
Bazen kolay, bazen zorda
Her şeyimiz hile hurda
Mallarımız mal değildir

Menzil olsa da muradı
Kolay geçemez sıratı
Yollara kırdırır atı
Nallarımız nal değildir

Küçükler büyüğe çatar
Gece değil gündüz yatar
Her ne varsa kire batar
Ellerimiz el değildir

Bir sağdan bir soldan eser
Kâh çoğalır kâh da keser
Yağmurlar buluta küser
Yellerimiz yel değildir

Davul zurnalar devrilmiş
Kopuz çelloya çevrilmiş
Sazlar gitara evrilmiş
Tellerimiz tel değildir

Ömrün meşgalesi çoktur
Beti bereketi yoktur
Omuzlarımızda yüktür
Yıllarımız yıl değildir

Yalana saplanmış çoğu
Ne varı bilir ne yoğu
Etrafına saçar ağı
Dillerimiz dil değildir

Muteberdir şimdi parsa
Bahçe, tarla olmuş arsa
Betonlaşmış her ne varsa
İllerimiz il değildir

İnsan hazıra alışmış
İki yatmış, bir çalışmış
Yokluklarını bölüşmüş (!)
Rollerimiz rol değildir

Menzil uzak, çok yorulduk
Ecnebilerle karıldık
Düştük, yılana sarıldık
Kollarımız kol değildir

Kaybettik o eski gücü
Nerde aramalı suçu?
Uçuruma varır ucu...
Yollarımız yol değildir

Ana babayı bilmezler
Düğün, bayramda gelmezler
Asık yüzlüdür, gülmezler
Döllerimiz döl değildir

Kirlidir, görünmez dibi
Sağı solu olmuş yapı
İçine atmışlar çöpü
Göllerimiz göl değildir

Duymamıştır vaveylâyı
Güneş zanneder aylayı
Ne bilsin Kays’ı, Leylâ’yı
Çöllerimiz çöl değildir

Ne rengi var ne de ne koku
Özüyle uyuşmaz doku
Farksızdır pembesi, akı
Güllerimiz gül değildir

Kimi para pula tapar
Şeytanın yoluna sapar
Kemiği havada kapar
Kullarımız kul değildir

M. NİHAT MALKOÇ