NASIL UNUTURUM BEN SENİ ANNE

Yavrum derdin bana bağra basardın
Kızsa babam bana ona küserdin
Sen bana bir hayat bir yaşam verdin
Nasıl unuturum ben seni anne

Eller anne derde yüreğim sızlar
Nasıl silinir ki bendeki izler
Akan gözyaşımı gözlükler gizler
Nasıl unuturum ben seni anne

Küçücüktüm anne tuttum elinden
Hep sevgi akardı tatlı dilinden
Ninniler söylerdin gönül telinden
Nasıl unuturum ben seni anne

Hastalandın sende beş yılda yattın
Akan gözyaşımı sellere kattın
Son nefesin verdin sen beni yaktın
Nasıl unuturum ben seni anne

Kabrine geldim de güller bağladım
Sarıldım taşına öptüm ağladım
Artık kıyamete ümit bağladım
Nasıl unuturum ben seni anne

Özlemin yazarken gözyaşım aktı
Yoldan gelip geçen hep bana baktı
Ölüm bir gerçekti Mevla’dan haktı
Nasıl unuturum ben seni anne

Şiirini yazmak bak bana kaldı
Vardı biraz aklım ölümün aldı
Beni bitmez derde kedere saldı
Nasıl unuturum ben seni anne

Gece rüyalarda sesin geliyor
Oğlum deyişlerin yürek deliyor
Çok sevdim annemi Allah biliyor
Nasıl unuturum ben seni anne

Ne yapsam ne etsem yerin dolmuyor
Oğlun İsmail’in yüzü gülmüyor
Özlerim senide kimse bilmiyor
Nasıl unuturum ben seni anne
25.10.2021
Duygusal şair
İsmail Gökçe
Denizli