Ey benim tarifi olmayan, yürek yangınım.
Hangi dermansız derdimin kelamısın da,
Satır satır yüreğimden dökülüyorsun sayfalara,
Suskun kalemimden, içime ateş düşürme,
Külendikce kora döndü yüreğimde ki yangın,
Söndürmez artık bu yangını göz pınarlarım,
Şiirler de Şifa ararken zehrine, açtığın yaralara,
Her kaleme dokunduğunda ellerim,
Göz yaşlarım kurudu benim.
Ey kurban olduğum, yâr diye bağrıma açtığım yaram,
Sen söyle şimdi, hangi kırılası kalem anlatır vefasızlığı nı,
Hangi şiir şifa olur bana, hangi mısra sarar kanayan yaralarımı,
Denizler mürekkep olsa, gökyüzü kağıt,
Anlatamam içime düşürdüğün acıyı,
Şimdi susmanın vaktidir, suskun çığlıkların sukuta bırakma zamanı,
Ne kadar anlatsam sana, anlamayacaksın beni,
Ne sevgimi, nede senin için Şaiir olan bu yüreği,
Birgün de hiç bir şey demeden anlasan ne olurdu beni,
Sustum, sustum artık sevgili,
Baktığını görmeyen, yaktığını görmüyor,
Bu yüzden konuşturma artık beni,
Suskun yüreğimin ahıyla, baş başa bırakıyorum seni...
Tek dileğim bir gün,benim yerime tercih ettiklerin,
Hatırlatsın sana beni, ...
@dsız..