“dünya ne kadar dı” dedim “mavi kadar” dedi
Turgut Uyar

~°~

kadifemsi bir lacivertin aruz tebessümünde
öperken denizin tenini gök kubbe melekleri
bir ezgiye daha bestelenir türküsünde mavi
ne güzel bir renksin sen ne güzel bir ahenk

kırmızıyı kıskandıran özgür bir ruh, devrimsin,
derinliksin ruhun çapa tutamayan aurasında
yaşlı balıkçının yüzündeki, elindeki nasırında,
nasırsız duasında rastgelesin her sefer umuda

maviliğinin kabaran o ıslak, o hırçın göğsünde
kanat çırpsa, uçamasa da, martılar kadar beyaz,
beyazdır savrulan köpüksü saçlarında dalgalar
ne güzel bir renk, ahenksin pigmentinde mavi

bazen çarşaf misali sakindir asiliğinde rengin
sanırsın yüze vurur balıkların pul, yüzgeçleri
öyle güzel sarar, sarmalar ki ciğerini iyotunda
ne güzel bir renksin sen mavi huzurun ufkunda

kim demiş soğuktur sıfatın, sıcacık bir renksin
yere, göğe tüm renklere ve âlâ şiirlere denksin
sığlığı mavi olsa da insanın derinliği laciverttir
kimine göre uzak, kimine göre yakın bir renktir,

renkten öte yaşamak biçimidir içim, içim ki mavi...

~°~
~°~
~°~