0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
139
Okunma
Gül ve Kadın
Gül, zarafetin dilidir,
Kadının ruhu gibi, narin ve derin.
Bir yaprağı dokunduğunda,
Sessiz bir şarkı fısıldar evrene.
Kadın, gülün özüdür;
Kimi zaman diken, kimi zaman bahar.
Gözlerinden dökülen hüzün,
Yağmur gibi sulayıp açtırır umutları.
Bir gül bahçesi gibi kadın,
Her rengiyle farklı bir hikâye.
Kırmızı tutkudur, beyaz sadelik,
Sarıda hüzün, pembede sevinç gizlidir.
Ve gül, kadına bakar sessizce,
“Beni sen yaşatıyorsun,” dercesine.
Kadın da bilir ki,
Her gülün özü, onun yüreğinde yeşerir.
