Yiye yiye şişirmişsin enseyi
Utanılacak bir yüz kadar hepsi
Hesap etsen kazandığın her şeyi
Ölünce giyilen bez kadar hepsi

Kışlar ana rahmi, ruhlar kırılgan
Doğa uyandıkça bahar doğurgan
Yazlar bereketli ve de savurgan
Yaprağı sarartan güz kadar hepsi

Doğruyu bilip de yanlış demişsen
Hakk yolunu bilip gidememişsen
Her ne kazanmışsan her ne yemişsen
Lokmadan aldığın haz kadar hepsi

Saraylara benzer damın olsa da
Altın çerçeveli camın olsa da
Ne kadar şaşalı namın olsa da
Karda bıraktığın iz kadar hepsi

Nefsin uzanmasın mala talana
Evlatlar şükretsin senden kalana
Ne yılana sarıl ne de yalana
Teli kırılmış bir saz kadar hepsi

Her ne kadar büyük olsa da dağın
Rızkın kadar üzüm veriyor bağın
Mazlumun sesini duysun kulağın
Cananın ettiği naz kadar hepsi

Coşari bu kadar üzme kendini
Her çoban tanıyor kendi kurdunu
Şiirlere dökse bütün derdini
İçinde saklanan giz kadar hepsi

03.12.2024/Samsun

İbrahim COŞAR