Aidiyet bana göre değil

Nedense bulunduğum yere
sığmadım hiç
başımı alıp gitmek aklımın köşesinde
dürtüp dürdü

çocukken kaç kez evden kaçtım bilsen
dil bilmez yol bilmezken
yollara düştüğüm
hoş sonunda başardım kaçmayı

Kuzu güderken kuzuları bırakıp gittim
okula giderken okulu bırakıp gittim

çalıştığım her işte falsoydum
uyum sağlamadığımdan değil
dalgalanırdı aklım çeker giderdim
büyük hayallerim vardı
içinde para pul mal mülk olmayan

dağları gezmek
ovalarda dolaşmak
denizi seyretmek
bir çeşme başında uzanıp yatmak
hele yağmuru
elim cebimde sırılsıklam dolaşmak

memuriyetime de hiç ısınmadım
hep muhaliftim
hep sürüldüm
gittiğim her yerin amiri
geldiğim yerdekine
gelsin gelsin biz onu adam ederiz deseler de
hiç biri beni adam edemedi
adam olmak nasıl bir şeydi onlara göre bilmem
ben hep bildiğimi yaptım

tanıyanlar ailem çevrem
bunun sonu iyi değil deseler de
bu ev bark çoluk çocuk bilmez deseler de
hepsi oldu hem de alasından şükür
ben yine gitmelerdeyim

ay düşer peşime
güneş kovalar beni
yıldız yağar üstüme
göğün boşluğunda kanat çırptım hep sonsuza
bilmek istedim her şeyi
okumak istemedim hiç
bütün kitaplarım yarımdı

ben bildiklerimi harfsiz topladım

bir yere bir şeye bağlı kalmak
bana göre değildi
hep gitmek istedim
hala istiyorum
salıma binip
menzile

belki de bu dünyaya ait değilim

Coşkûni