Kendimden bile uzak
Kendimden bile habersiz
Geçiyor şimdi sensiz günlerim
Ruhum,bedenim senden habersiz
İçim daralıyor,bunalıyorum
Şimdi yerli yersiz...
Nasıl yaşayabilirim ki ben
Sensiz ve sevgisiz
Oysa ben senin kucağında açan bir tomurcuk
Sen ise beni besleyen toprağımdın
Şimdi kuruyor bedenim,soluyor tomurcuğum sensiz...
Çaresi yok buralarda yaşayamam sensiz
Çekip gidiyorum bu şehirden sessiz,çaresiz...
Giderken son bir kez baktım resmine
Düğümlendi boğazım
Ağladım resmine bakıp da sessiz,sessiz....

Sırrı oldun sen kep yüreğimde sakladığım
Fırtınam oldun sen benim
Daima yüreğimin en derinlerinde
Beni diyardan diyara savuran...
Sevgilim oldun sen benim
Sakladım seni yüreğimin en güzel yerinde...
Bir gün buldum kendimi senin aşkının şehirinde
Meğerse savurmuş beni ruhum senin kayıp şehrine...
Sen ki benim atlantisim,gizli şehrim...
Şimdi çaresiz,ümitsiz bekliyorum ölümü
Bnlerce yıl binlerce bahar geçsede
Bekleyeceğim sevgili seni burada gözümü kırpmadan
Ve de sessiz....

İnan bana güzelim
Yüreğimin damarlarına dahi yazmışım seni
Kazımış beynime seni ve resmini...
Yüreğimin her atışında yüreğime yazdığım sana
Bir şey olmasından korkuyorum şimdi...
Büyüdükçe sevgin yüreğimde ben daha da
Kçülüyorum hayatta....
Ne günler geldi geçti hayatımdan
Neler gördüm geçirdim bir bilsen sevgili
Ama içimdeki sen ve aşkın
Hiç bitmedi bende hatta arttı günden güne
İnan sevgili bu sözüm gerçektir bana inan
Ne senden gayrısına meyettim hayatta
Ne de bir başkasını gönülden sevdim
Bir seni sevdim sevgili
Ama şimdi sensiz yok olup eriyorum sevgili...
Ölüyorum....

SAYGILARIMLA
M.ZAHİD AY(16.10.2008)