Şiirle çiçeklenen bir sevda masalı bu
Satırlardan taşarak mutluluğa ulaşan
Dalgalı denizlerin dingindeki salı bu
Harflerin arasında hece hece dolaşan
Kalbim ürkek bir serçe bu sevdaya alışan

Derdest etti derdimi yakasından çekerek
Acı, keder, hüznümü satırlara dökerek
Duygulardan çağlayıp sayfalara akarak
Tozlu köhne geçmişin ağlarına ilişen
Kalbim ürkek bir serçe bu sevdaya alışan

Yazılırken gönlüme ışık gibi çizdiğim
Her biri birer yıldız sıra sıra dizdiğim
Tüllerden kanatlarla karanlığı ezdiğim
Harf harf kelebek gibi uçuşarak dolaşan
Kalbim ürkek bir serçe bu sevdaya alışan

Şimdi bana sorsalar, bezdin mi kaderinden?
Yaraların yeniden açılınca derinden
Akıttın mı zehrini ağlayan kederinden?
Mutlulukla mutsuzluk anbeanda buluşan
Kalbim ürkek bir serçe bu sevdaya alışan

Unuttuğum şu kalem en sadık dostum oldu
Sarıldığım kağıtlar kalbimde postum oldu
Şairlerle üstadlar her biri ustam oldu
Nasıl bir deryaymış ki damla damla oluşan
Kalbim ürkek bir serçe bu sevdaya alışan

Eski püskü anılar allanıp pullanacak
Her birinin izleri maziye sallanacak
Yeryüzünden semaya umutla yollanacak
Bir muamma sır gibi bulutlarda gülüşen
Kalbim ürkek bir serçe bu sevdaya alışan

Saklanan mutluluğu ebeledik oyunda
Perdesi aralandı güneşin de ayın da
Kalplerde sahne aldı yalan yok ki huyunda
Güzellikler bağının bağbanıyla buluşan
Kalbim ürkek bir serçe bu sevdaya alışan

29.11.2024
Kudret Merttürk-Berlin(İstanbul)