[ iceri

Havadisler kötü nüfus azaldı,
Say diyorlar babam, duymadım deme.
Kuru gevezelik mazide kaldı.
Ney diyorlar babam, duymadım deme.

Gönül kırık dökük, her bir öğünde,
Bir gün cenazede, bir gün düğünde,
Tek yaşıyor artık herkes evinde,
Boy diyorlar babam, duymadım deme.

Mideden yukarı yaşayan anlar,
Boşluğa bağlanır tüm bu olanlar,
Şivanlı dumanlı bütün yalanlar,
Hay diyorlar babam, duymadım deme.

Özümüzün adı oldu eziklik,
Up uçsuz emeller yönü bozukluk,
Göz önünde büyür, hoyrat naziklik.
Ay diyorlar babam, duymadım deme.

Fikri nefesliler çoğalıp arttı,
Bozuk teraziler,doğruyu tarttı,
Tahammülün yükü, içimi döktü,
Kay diyorlar babam, duymadım deme.

Ne para var ne pul, yok ki güdeyim,
Çırpınır dururum daha nideyim.
Birisi’ ne varıp çare dileyim.
Bey diyorlar babam, duymadım deme.



Zekeriya duman