KÜL

Seni sevmek bile büyük marifet,
Mahirim demeye utanıyorum.
Sen Zühre oldun ya ne olur affet,
Tahir’im demeye utanıyorum.

Virane sayılsın sensiz her yöre,
Sensiz yaşanmıyor göz göre göre.
Payitaht denilsin olduğun yere,
Şehirim demeye utanıyorum.

Uçurum bilirim sol yamacını,
Melekler giydirsin aşkın tacını.
Şifa niyetine içtim acını,
Zehirim demeye utanıyorum.

Sevgine yüksünmem hizmetkar olsam,
Derdinle arınsam tövbekar olsam.
Aşkınla mimlensem aşikar olsam,
Zahirim demeye utanıyorum.

Methiyeler düzsem yetmez külüne,
Aslı su dökemez inan eline.
Değer mi biçilir zülfün teline?
Mehirim demeye utanıyorum.

Bütün kelimeler sana eğilmiş,
Kalemim aşina, ezber değilmiş.
Sana şiir yazmak hüner değilmiş,
Şairim demeye utanıyorum.

Aşkın bir günahsa helalim sensin,
Yaşama gayemsin emelim sensin.
Ecelim de olsan evvelim sensin,
Ahirim demeye utanıyorum...

Ramazan SAĞDIÇ
27/11/2024