Bu aralar kızıl geceler
Ne zaman kanadında geldin
Aşsan, aşsak birlikte koca dağları
Gördün, gördüm belkide kör havanın altında nicesiyle vuruşan mangaları

Görüyorum, gözler kırık bir aynananın
çatlağı arasında masum
Güceniyor sana bu şayetsiz
Ve kimliğimden mükellef

S/özlerimden kusurluyum s/özlerine yazarken
İpince bir çizgide yürüsem daha iyi sanki
Sanki benden kaçıyor gibiyken

Kendi kendine gönül kaçağı
Sıçrarken önümde
Gönlünü bin bir acı ile savuran
Çırpınmak neye yarasın

Tutsaklığımdan içre
Sahipsiz bakışların gelir, geçer ve gider
Dinlesem içimdeki mülteci kelimeleri
Ardından yetişebilmek ne mümkün

İki tepe ikisininde sırtı dönük birbirine
Hangi günah kavuşturur bizi
Ayrı olmak mutlak
Ayrı olmak kavuşmaktan daha iyidir belkide

Bu savaş gönlümü kuşatan bir hasret gibi
Sırasıyla çatışıp yetişsem sana
Mahzenlerinde beklemekte güzeldi oysa

Yenilgim ufukta parlayan sen
Kokun baharı kokutuyor
Ve yokluğun merhametsiz bir kurşun
ne tarafa gitsem vuruluyor.