Ehl-i dildir elbette,hep sevdiğin haykıran
Vü divane gönüldür, her gün hayalin kuran

Nicedir görünmez yâr, sırra kadem basmıştır
Hazana dönen aşkta, hicrandır beni saran

Zulm ettme şu gönlüme, ağrısı dinmez oldu
Leyla karasıdır gün, görünmez oldu nuran

Buselerde gül açar, yanaktaki gamzeler
Muhabbete susadık, sustumu acep yâran

Gelişinle şenlensin, geçtiğin bütün yollar
İnsaf eyle sultanım, gönlüm olmadan viran

Tâkattan düştü sine, sızım sızım sızlıyor
Kabuk bağlasa yara, fayda etmez ki karan

Duygular yüreğe has, onu gözler konuşur
Sevda denilen duygu, olamazmış ki geran

Unuttum deme sakın, kim unutmuş cananı
Sevdiğinin hayali, çıkar karşına her an

Küle dönse de yürek, bu sevda ateşinde
Lüzumsuz bağırsan da, duyulmuyor ki naran

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

EHLİ DİL : Güzel söz söyleyen, hatip
VÜ : Tüürçe karşılığı "ve"
SIRRA KADEM BASMA : Bilinmeyen yere gitme, kaybolma
HAZAN : Son bahar
LEYLA KARASI : Gece siyahı, ışık almayan siyah
BUSE : Öpücük
GAMZE : Tebessüm edince ve gülünce yanakta oluşan çukurluk
YARÂN : Yaren, arkadaş, dost
VİRAN : Yıkık dökük yer
TÂKAT : Güç, kuvvet
SİNE : Göğüs
KARAN : Yaban mersine benzeyen bitki
GERAN : Hibe etmek, bağışlamak
CANAN : Sevgili
NARA : Haykırma, haykırış, yüksek sesle bağırma