KAVAL KEMİĞİNİ ÜFLEDİM İSKELETİMİN

Kefaletle özgür bıraktım duygularımı
Bu şehrin yasasını çiğnedim kaldırımlarda
Sessizce bir şarkı uydurdum torniston sözlerle
Adımlarımın emrine bıraktım kendimi, avarece.
İskandili tutmaz oldu zincirlerimin
Kendini ifade etmekte zorlandı, tutuklu dilim
Dümen suyunda gittim, fırdöndü yosmaların
Kaval kemiğini üfledim iskeletimin
Gözle görülür defolarını teğelledim varoşların
Karaköy’ e aborda yanaştı yandan çarklı vapurlar
Pusulam bu yalancı cennette şaşırıp kaldı
Arduvaz grisi sisler kapladı etrafımı
Hayatın aldanışına kapıldı, dalgın bakışlarım
Pruva istikamet ilerledi yorgun saatler
Ariya sancak, ariya kürek, ruhum karinada
Palamara bağladım, çocukluğumun kaygısızlığını
Çimavira dizildi Sirkeci’ de martılar
Metoforik neonlarda yıldız tozları
Propagandasını yaptım bu şehri İstanbul’ un
Rus ruleti oynadım tinerci çocuklarla
Değişmez kusurlarını sakladım Beyoğlu’ nun
Sönmüş balon gibi büzüldü yüreğim
Begonviller suladım sabaha kadar.

ŞİİR : Sedat ERDOĞDU