Rüzgarlı bir eylül akşamıydı
Seni andım o eski resmin karşımda
Savrulan sarı yapraklarda canlandı mazim
Bir masal ülkesindeydi bekleyen
Sana ulaşan mektuplarım

Yoksun akşamlarımda
Aldın gittin benden beni
Umutlarım yedi iklim kadar renkliydi
Kırıldı onlarda
Belkide kader diyecektin
Kader; ben aşka değil
Sana inandım !
Şimdi o eski gecelerden kalma
Bir yangın gibi yüreğimdesin
Ben se hüzne tutkun akşamların ıssız kapısında
Boynu bükük ağlamaklı
Tıpkı sisli gizemli ormanlar gibi

Bir şarkıdır şimdi sonbahar
Yitmişliğimi ansıtır... solar yapraklar
Acımasızdır zaman
Hiç acınmadan terkedilirim hasrete
Kaybolur dost yüzler bir bir
Ararım ayrılık öncesi günlerimi
Silinir gözlerimden
Hiç bir iz kalmadan yiter... ama unutulmaz

Bir yaşantı başlar bende
Anlamsız
O mutlu ışıltılı akşamlar
Gözlerimdeki karamsar bakış söner
Eririm yapayalnız gecelerde sensiz
Yitiririm bütün benliğimi, geçmişten ne varsa
Hatırlamam yitikliğimi
Bir yaşam ki tüner pencereme
Baykuşlar örneği

Bir eylül şarkısıydı zaman
Yoksa ; içimdeki deli - dolu hasretin şarkısı mı
Hadi çık gel o uzaklardan
Şiirlerine sığınıyorum... yokluğuna inat !
Ve bir anı gelip çöreklenir içime
İçimde şarkıları bastıran o şarkı yine
’Bir Gece Ansızın Gelebilirim’

Bekleneni getirmiyor o gri tren
Umutsuzca beklersen hele
Bazı bazı fallar tutuyorum kahveden
Kendi kendimin
Hani diyorum bu şehre gelen
O mavi trende sen olacaktın ?

Bütün şarkılar bizimdi
Hep biz yaşayacaktık bu sokaklarda
Aldırma sen zaten
Ben
İkimizi yaşıyorum sokaklarımızda

Günay Koçak

15. 11. 2024