Sabret diyorlar bana çatladı sabır taşım
İçimde tek bir umut kalmadı kalamıyor
Keder bende gam bende, dinmiyor ki gözyaşım
Makus talihim beni Salmadı salamıyor

Düştüm sevda çölüne kuruyan topraktayım
Şebnem damlası gibi titreyen yapraktayım
Belki de yolun sonu belki son duraktayım
Şu gönlümün muradı Olmadı olamıyor

Soldu gitti gençliğim sararmış resim gibi
Atılıp parçalanan kırılmış cisim gibi
Yüreğim zemheri de bitmeyen mevsim gibi
Ne yazık baharını bulmadı bulamıyor

Ömrün son demlerinde bir huzur arıyorum
Dönüp dolaşıp yine hep başa sarıyorum
Ne yazık ki boş yere hayaller kuruyorum
Ruhumun dert heybesi dolmadı dolamıyor

Yorgun düştü bu gönül setleri kıra kıra
Geçti vurgun yılları kalbimi yora yora
Yorulmadı ki kader derdiyle vura vura
Gülmeye hasret yüzüm Gülmedi gülemiyor.

Gülseren MORKAN