Farkettim ki hayattan bir tat almıyorum artık...
Dışarıya her çıkışımda yüzümde gülümseyen bir maske
Vurdum duymaz tavırlar sergiliyorum her zaman
Umurumda olmaz sanki ,dünya gözümün önünde yansa ...

Haksızlığa tahammülüm yok ,en çok haksızlığa ben uğramış olsam da...
Etrafımda her daim gülen yüzler dostunum arkadaşınım diyen sözler var
Ama böyle bir ortamda bile yalnız hissetmek , hepsinin yalan olduğunu bilmek ...
Ve bilsen de onlara gülebilmek insanı çok yoruyor .
İnsanı yoruyor yüzüne gülenlerin sırtını döndüğünde vuracaklarını bilmek
Yoruyor her düştüğünde tek başına kalkmak zorunda olmak

Dizilerde bile en güçlü karakteri ardında destekleyenler varken
Hayatta tek başına dimdik , onca darbeye rağmen
Onca sahte yüze onca iki yüzlüye rağmen ayakta kalmak zor...
Aslında sevmem dizi izlemeyi ama , hep o destekleyenlere imrendiğim için bakarım
İnsan sahip olamadıklarına imrenir ya ...

Beni hiç destekleyen olmadı bu güne kadar
Kimse arkamdan övgüler yağdırmadı samimice
Kimse yüzüme diyemedi arkamdan ettiği sözleri
Gözlerimin için baka baka kandırmaya çalıştılar beni
Ve ben öyle olduğunu bile bile inanmış gibi davrandım hep
Sırf sevdiklerim değer verdiklerim inandı sanıp mutlu olsunlar diye ...

Daha ömür teknem su almadan ne kadar ilerler bilemem
Ama kaybedilince bilinirmiş ya bazı şeylerin değeri
Belki benimde değerim bilinir uyanmakmak üzere yumarsam gözlerimi...
Bir umut ... İşte öyle ...

11.11.2024 BaRuT