Asıl kriz kafalarda, yiğitseniz çare sunun.
Açın bakın sofralarda, eseri kalmamış unun.

Bankalar ki tam tefeci, işler sarpa sarmış feci,
Baştakiler bilmem neci, adamları şunun bunun.

Çok kere bizde olurdu, ezer geçer kudururdu,
Coniler önde dururdu, onun ekmeği firunun.

Daha nice kriz olur, vahşi kurtlar zevkle ulur,
Delice sofra kurulur, rızkı çalınır torunun.

El ve ayaklar dolaştı, kriz okyanusu aştı,
El güldü buşt feci şaştı, oturdu üstüne çonun.

Fellik-fellik dolaşıyor, bitlenmiş başı kaşıyor,
Felaket Seddi aşıyor, yaklaşıyor artık sonun.

Güldürmedin-ki gülesin, giderayak sürünesin,
Gel nerdesin! Aziz nesin, kes yok mu? Hiçbir raconun.

Her gün daha da bat emi, ne Nuh’u bul ne bir gemi,
Hayalinde yersin yemi, delinsin kurduğun fonun.

İnsanların içi yandı, garibin canı da candı,
Irak sana iyi bandı, yırtıldı görürüm donun.

Jandarma oldun başıma, mankurt kattın hep aşıma,
Joker oldun da taşıma, delindi artık bidonun.

Kriz ne keriz kim öğren, kaderdir ağını ören,
Kayserice şimdi nören, çalışmaz atom butonun.

Lakin daha iyi günün, birazcık çizildi ünün,
Lime-lime bak bütünün, yetmez de ha beşin onun…


Salih Yıldız……14.10.2008






.