Kurtar bizi ey dost, zulümden, kinden, nefretten..
Yıllardır kaçıyoruz, hep bitmeyen fetretten!

İhanet var, zulüm var, yangın yeridir vatan…
Bastığın her toprakta, bir şehit vardır yatan.

Gelmekte her an zulüm, doğarken yeni bir gün;
Bayram gibi başlayıp, vahşetle biter düğün!

Ey özgürlüğün sembolü, sen gökte dalgalan;
Sana kimse dokunamaz, kalplerdedir sevdan!

Derdimiz sefalet, kaderimiz oldu çile…
Artık bir bak! Gökler ötesinde ki menzile,

Biterken karanlık, solmaz aydınlığın yüzü;
Coşan duygularla, parlamalıydı gökyüzü!

Ne can sevdası vardı, ne canan endişesi,
Hüzünlü yüreklerin, soluyordu neş’esi.

Biliyorum, boşuna dökülmedi bu kanlar,
Ne hayatlar söndü, nasıl kayboldu bu canlar,

Savruldu yiğitler, yaşanan can pazarında,
Oysa durmuyordu şehitler, şu mezarında.

Şimdi beyaz güllerle kaplandı, taş duvarlar,
ve sardı bayrağımı, kandaki alyuvarlar.

...andelip...