öyle bir zaman ki
kimse çevresinde erdemli insan olmasını istemiyordu
onların nasihat dolu sözlerinden bıkmışlar
hayatlarının sıkıcı olmasından usanmışlardı
örnek insan dediğimiz kişiler
yalnız bırakılmışlar
toplumdan soyutlanmışlardı

insanlık bir çukurun eşiğinde
fakat bu çukurda olmaktan memnunlardı
hırsızlık, adam kayırma, yolsuzluk
küçük çocuklara ilişmek, şiddet dolu hayatlar
tüm bunlardan memnun gibiydi halk
ya da beyinler öyle yıkanmıştı ki
hayatın normali bu sanılıyordu

her devirde âlimlerin başına gelmedik kalmamıştı
zindanlar, giyotinler, canlı canlı yakmalar
benzer şeyler yaşanıyor
suçsuzlar mahkum oluyordu
suçlular canlı bomba gibi
şiddet eylemlerine devam ediyorlardı


bir zamanlar dediğimiz
bu zamandı, yaşadığımız şu anlar
tarih tekerrür etmişti
her zamanki gibi
ve bu azgınlığın sonu yeni bir tufan olacak
eski kavimlerle pek bir farkımız yok şu anda
sonumuz da benzeyebilir elbette, kim bilir

felaket belki de çok yakınımızda
erdemlerden bu kadar uzaklaştıkça
geçmişten ders çıkarmadıkça
tekerrürü yaşayacağız bile bile


Müjgân Akyüz Dündar