7
Yorum
34
Beğeni
5,0
Puan
360
Okunma

Hayali arabalarımız vardı
Bizi çocukça mutluluklara götüren
ve değnekten atlarımız,
Evlerimiz vardı bize saray gibi gelen,
toprak bahçeli
Çiçeklerimiz ve meyve ağaçlarımız.
Ağlamazdık çikolata diye
kavurgalarımız vardı
Mis gibi kokan helvalarımız.
Dünyayı dolaşsak yorulmazdık
sıkılmazdı canımız.
Az şeyle mutlu olur, çok şey istemezdik,
Üzülmesin, yorulmasın diye anne babamız.
Düşüp kanadığında dizimiz
"hani tuzu döktün derlerdi de"
Tuzu aramaktan acımazdı yaramız.
Ne güzeldi: Yağ satarım bal satarım,
saklambaç, yerden yüksek,
çelik çomak, elim sende
ve saymakla bitmeyen oyunlarımız.
Oysa bugün:
Kendi sanal dünyalarında
Çocukça mutlu olmayı bilmeden
Çocuk olmadan büyüyor çocuklarımız...
Nuriye Akyol
5.0
100% (24)