DOST ATEŞİ

Düşman değil, "dost ateşi" yaralar
Bu sebepten iyileşmez yaralar
Beni el değil, can dostum karalar
Bayram günü bağlarım karalar

İçim yanar, ruhum sızlar, yâr sızlar
Bu derdi nerden bilsin "Yâr"sızlar
Kalp kırılır, yüz kızarır, ar sızlar
Ben utanırım, utanmaz arsızlar

Güze döndü ömrümün körpe yaşı
Sel oldu gözlerimin kanlı yaşı
Gücün varsa, gel bu yükü sen taşı
Sabır sabır, çatladı sabır taşı

Huzurluysan, cennettir sana her yer
Şüphe, en masum duyguları da yer
Gönül yapabilmek, en büyük eser
Mutluysan, kavak yelleri de eser

Dost kim, bilinmez düşmedikçe dara
Sahte dost, adamı götürür dar’a
Dostun hasını, çıra yak da ara
Hayasız dostlar boğdu beni ar’a

Türküler fısıldarken göldeki saz
Meramımı anlatsın üç telli saz
Güze bahar yaz, kara kışa da yaz
Yazabilirsen, bir de mutlu son yaz

Ne dilersen, yalnız Mevladan dile
"Hak" isterse, dilsizler gelir dile
Seher vakti dar’a çekseler bile
Haksızlığa göz yummam bile bile

Kaderinde varsa, ne gelir elden
Bazen kardeşin daha eldir elden
Hep "üstündür veren el, alan elden"
Göksel’im, herkes bunu böyle bile