5
Yorum
17
Beğeni
4,9
Puan
224
Okunma

İçimin boşluğun da boğulmaktayım
Bıktım belki de insanlar ile boğuşmaktan
Ya da yüreğim ile aklımın savaşını izlemekten
Meğerse karşı koyamayacak kadar güçsüzmüşüm
Ben galiba biraz yorgunum..
Gün be gün yaklaşıyor yalnızlığın ayak sesleri
Duyuyor ve tanıyordum
Hüznün ağırlığı solduruyor taze açmış manolya çiçeğini
Sessizliğin çığlığı susturuyor öten kuşları
Ve bin yıldır biriken göz pınarlarım
Yağıyor artık herkese inat
Kendimi damlaların kederli kollarına teslim ediyorum
Gözümden süzülen damlaların içimde oluşturduğu o duyguyu hissediyorum
Bu duyguyu sana miras olarak bırakıyorum
5.0
86% (6)
4.0
14% (1)