Şair, istemeye istemeye sonbahar ve bahar özlemi arasında yalnızlık ve çoğulluğunu mevsimler renginde üstüne giyinen ağacın davranışını ele alıyor. Gelene hayır diyemediği gibi gideni de durduramayan ağaç, mevsimin verdiği elbiseyi giyer.

Ağaç için geri döndürülemez süreç, sevenler için sevgileriyle dünyayı u dönüşüne zorlayacak
güce karşılık gelmektedir. Nice zemheriler içinde bahar çağrısını duyabilme de insana özgü bir durumdur. Zamanın durduğu, muazzam uçurumların kanatsız geçildiği, meramın dilsiz sözcüksüz nakledilişi, görünmeyenin ayanbeyan deşifre edildiği "an" lara telmihte bulunuyor.
Ruhtan ruha akan hazları, tadları hatırlatıyor.

Oktan sözederek o kadar zengin bir çağrışım tüneline alıyor ki bizi. Sevgilinin okları karşısında canını sakınmayan sevgili ile başlayıp, erostan bir dizi "ok" orijinli söylenceyi
akla düşürüyor. Peşpeşe oklar aklı karıştırsa da, kanımca bu sevenin sevdiğine duyduğu güveni, cömertliği simgeliyor. Sevgi bir ok ise çokça vurulmayı kim istemez?

Doğrudan sev beni, yaldızlı olmasın. At hesabı kitabı. yalın sev, yalın seslen, toprak gibi, hava gibi, su gibi ol. Biz sevdayı değil, sevda örgütlesin bizi. Bakışlarından pürüzü, aynadan tozu kaldır. Dosdoğru gel, olduğun gibi gel. İster ölüm ister hayat. Gerçek ol, öyle gel.

Aşk şiir istemez, gereksinmez. Bizatihi sebepdir, bizatihi sonuç. Hem zamandır, hem zamansızlık. hem sözdür, hem susma. Kendine benzer yalnızca. Çok Şiir çok açıklayıcı değildir Aşkı da. Sözcükler iki yanı keskin bıçak; birini azaltırken, birini çoğaltır. Çok Şiir çok yağmur gibi, köklerini sökebilir manaların.

Aşkı sessizlik içinde derinden hissettiğin yerden, duygulara söz aradığın yere gelmen, Şiirin yeğ tutulması mıdır, "lal" manasında aşka?

Ve söz değiştirmekdir.
Ve söz yayından çıkmış ok.
Bir sevgi var ki, bir seven; cümle oklara hazırdır canı.

Ve elbette Herakliusun elinde bir sözlük yoktu.
100 Soruda Aşk da yoktu. :)

Meramını aşan her sözcük için Şair affetsin bizi.
Tebrik ederim. Selam ve saygılarımla.