Bak, ömür geçiyor...
Dün bir küçuk gül tomurcuğu idim!
Zamanı su gibi içiyor, ömür!
Yaşarken dertlerim döndü feryada...
Bütün umutları biçiyor ölüm!
Yok oluyor ömür!
Sanki dün gibi uğradım bu dünyaya...
Zaman acımadı bu fani cana...
Bir son nefesle attı beni bu yana...
Amansız çırpınışla uçtu ömür!

O pamuk ellerim nerede kaldı?
Üstelik simsiyah saçlarım ak ile doldu!
Geldi geçti zaman!
Yaşanmaz olduğu hayat!
Yok oldu ömür...
Görünmez oldu güzellik...
Peşinden koşsam da kaçıyor ömür!

Atmışıma geldim!
Ne hevesim kaldı geride...
Umut da tükendi artık gözüm de!
Ninniydi dün benim duyduğum sesler?
İnsanın ömrünü yüreği besler!
Anladım ki göze inmeden sisler!
Sırası geleni seçiyor ömür!
Yolun yarısı mı geldiğim durak!
Doksanına gelen hancıya sorsak!
Diyor ki, erkenden çöküyor insan!
Umutlar elinde geçiyor ömür!
Dinçer Dayı